Breath (กลั้นใจ)

กอดตัวเองเอาไว้ ในวันที่ฉันไม่มีใคร
ไม่อยากจะมีลมหายใจ ไม่รู้ว่าอยู่ไปเพื่อใคร
บอกตัวเองเอาไว้ ต้องใช้ชีวิตต่อไป
อดทนอีกนิดนะหัวใจ เดี๋ยวเรื่องร้าย ๆ จะผ่านไป
กว่าจะมายืนตรงนี้ต้องสูญเสียอะไรมา
ทั้งสูญสิ้นคนรักโดนเหยียบย่ำความศรัทธา
เจ็บปวดเจียนตายกับคำว่ารักที่พรรณนา
แต่ว่าสุดท้ายจางหาย แหลกสลายจนชินชา
พ่อพูดเสมอเป็นลูกพ่อต้องแข็งแกร่ง
แม้ว่าจะโดนทิ่มแทงต้องยืนให้ได้เป็นสาวแกร่ง
แต่เด็กคนนี้ก็เป็นแค่เด็กธรรมดา
บางอย่างมันเกินจะรับไหวต้องแอบไปนั่งเช็ดน้ำตา
กอดตัวเองเอาไว้ ในวันที่ฉันไม่มีใคร
ไม่อยากจะมีลมหายใจ ไม่รู้ว่าอยู่ไปเพื่อใคร
บอกตัวเองเอาไว้ ต้องใช้ชีวิตต่อไป
อดทนอีกนิดนะหัวใจ เดี๋ยวเรื่องร้าย ๆ จะผ่านไป
วันนั้นวันเกิดแม่ มองมาที่ลูกกำลังแย่
แม่เดินมาปลอบใจ มาเถอะคนดีมากอดแม่
ไม่เป็นอะไรนะลูกถึงแม้ว่าใครจะไม่รัก
แต่ก็ยังมีพ่อแม่คอยอยู่ตรงนี้เป็นที่พัก
เหนื่อย เหนื่อยก็พักก่อนนะลูก
ท้อ ท้อก็พักก่อนนะลูก
เรื่องร้าย ๆ ก็อย่าเอาใจไปผูก
เรียกพลังกลับมาเอาแรงไปลบคำดูถูก
มองออกไปหมาสามขามันยังไม่หยุดวิ่ง
แต่เราครบทุกประการ ทำไมตัวเรายังหยุดนิ่ง
ล้มอีกกี่ครั้ง แต่ตัวเรายังหายใจ
ท่องเอาไว้ซ้ำ ๆ เดี๋ยวมันจะผ่านไป
เดี๋ยวมันจะผ่านไป
ท่องเอาไว้ซ้ำ ๆ เดี๋ยวมันจะผ่านไป
ล้มอีกกี่ครั้ง แต่ตัวเรายังหายใจ
ท่องเอาไว้ซ้ำ ๆ เดี๋ยวมันจะผ่านไป
ดวงตาอาจมีน้ำเค็มขังบ้าง
ในห้องที่มืดมิดมีแสงสว่างหลังม่าน
เป็นคนต้องเจอความทุกข์ไปจนกว่าดินฝังร่าง
แต่ว่าชีวิตเธอยังมีพ่อรอตรงสนามหลังบ้าน
ตั้งแต่เตรียมอนุบาลไปจนแก่จนตาย
มีคนรักย่อมมีคนชังย่อมมีคนปะปนไป
มีความสุขวันหนึ่งหัวใจต้องมีความกระวนวาย
และมีแต่เธอต้องยืนข้างเธอไม่ใช่เทวาตนใด
วนไป หมุนคล้าย ๆ กันกับล้อ
บางครั้งเธอท้อแท้แต่จงแท้มากกว่าท้อ
บางครั้งต้องตัดใจแต่อย่าตัดมากกว่าพ้อ
เพราะพ่อรู้ดีว่าเธอจะสู้ไปมากกว่างอนมากกว่าง้อ
ข้อมือ ข้อเข่า และข้อศอก
แข็งไว้อย่าอ่อนข้อเพราะว่าชีวิตเหมือนข้อสอบ
ในวันที่เธอต้องตกเพราะบางวิชาไร้ข้อตอบ
ลูกเอ๋ยให้กอดตัวเอง กลับบ้านให้แม่และพ่อปลอบ
กอดตัวเองเอาไว้
กอดตัวเองเอาไว้