Bangkok Winter (ฤดูหนาว)

เธอ เธอมาทำให้เพ้อละเมอ ทำให้คิดถึงเรื่อยไป
แต่ตอนนี้เธออยู่ไหน ตอนนี้เธออยู่ไหน ไม่รู้เลย
คุย คุยกี่คนก็เหมือนเดิมๆ จนมันเริ่มทนไม่ไหว
ทำไมต้องหาย ทำไมต้องหายไป
เธอเป็นเหมือน ฤดูหนาว มาทำให้รู้สึกดีแค่ชั่วคราว
สิ่งที่เหลือคือ ปวดร้าว แล้วใจฉันก็ว่างเปล่า
ไม่อยากให้เธอหายไป ได้ไหม
เจ็บแบบเดิมซ้ำๆคง ไม่ไหว
ไม่อยากกลับไปเริ่มใหม่ ฉันขอ
คนที่จะไม่หายไป ก็พอ
เหตุผลที่ฉันต้องหายไป（หายไป）
ทำให้เธอได้แต่เฝ้ารอ
คือฉันไม่สนเรื่องหัวใจ（หัวใจ）
ไม่หวังให้ใครมาเป็นเจ้าของ
ใครว่า การมี คนรัก ทำให้ เธอคิด ว่ามันดี（ดี）
อาจเหงา แต่ฉัน ไม่ต้องการ อะไร มากกว่านี้
โทษที ที่ฉัน ไม่ใช่ คนนั้น ที่เธอ เฝ้าตามหา（หา）
ไม่ได้เย็นชา ก็ฉันแค่ ไม่ต้องการเธอ
เธอเป็นเหมือน ฤดูหนาว มาทำให้รู้สึกดีแค่ชั่วคราว
สิ่งที่เหลือคือ ปวดร้าว ใจฉันก็ว่างเปล่า
ไม่อยากให้เธอหายไป ได้ไหม
เจ็บแบบเดิมซ้ำๆคง ไม่ไหว
ไม่อยากกลับไปเริ่มใหม่ ฉันขอ
คนที่จะไม่หายไป ก็พอ
ไม่มีฤดูหนาว ในประเทศไทย
ไม่มีความรู้สึก เหลืออีกต่อไป
ไม่มีความไว้ใจ เหลือจะให้ใคร
มีแต่ใจที่ชา เหมือนจะบ้าตาย
ทุ่มเทเท่าไรก็ไร้ค่า สะสมความเจ็บจนรู้ว่า
คนที่เราควรจะให้ค่า อาจ ไม่ใช่คนนั้น
เรามาลองคิดดู อีกฝั่งที่ปลายนิ้วนั้นสุดจะไกล
ได้แต่เฝ้าดู แม้ใจจะบอบช้ำ แต่เราก็ยังอยู่ได้ ได้อยู่
อดีตที่สวยงาม มันทำให้เรา do the sequel
เก็บอ้อมกอดของเราไว้
เลิกคิดถึงซะ คิดยังไงก็ไม่ถึงเขา
อยู่เองให้ได้ วันสุดท้ายก็มีแค่เรา
ฉันมันเป็นใคร ฉันจะเป็นใคร
ไม่มีผู้ใด จะมาทำลาย ได้อีกต่อไป
เจ็บจนใจมันด้านชา ซ้ำซ้ำ
ใครเข้ามาก็หายไป ทั้งนั้น
แต่ยังหวังจะได้เจอ สักครั้ง
คนที่จะยืนข้างกัน สักที
ไม่อยากให้เธอหายไป ได้ไหม
เจ็บแบบเดิมซ้ำๆคง ไม่ไหว
ไม่อยากกลับไปเริ่มใหม่ ฉันขอ
คนที่จะไม่หายไป ก็พอ