De Hallen Van Mijn Vaderen

Hoort de roep van de morgenstond
Als de zon zich verheft over Veluwse grond
Nevelen verdwijnen, mens en dier ontwaken
Als haar stralen de heuvels raken.

Land van mijn vaderen aan mij ooit vertrouwd
Van heuvels en dalen tot diep in het woud
Bron van hymnen, verhalen en heldendicht
Van goden, van wezens en dwalend licht.

In de hallen van mijn vaderen vind ik de rust
Onder bomenzuil en het bladerdak mijn geluk
Ik leg mijn ziel in het glooiende land
In de hallen van mijn vaderen vind ik de rust.

Op vlakten van zand en purperen heide
Waar raaf en havik hun vleugels verspreidden
In bomenhallen badend in de middagzon
Waar het hert, waar het zijn zijn toevlucht vond.

In de hallen van mijn vaderen vind ik de rust
onder bomenzuil en het bladerdak mijn geluk
Ik leg mijn ziel in het Veluwse land
In de hallen van mijn vaderen vind ik de rust.

Ik bewandel de wegen in de avondzon
Tussen heide, bos en weidegrond
Over het veld naar het pad naar mijn heim
In de hallen van het Veluws domein.

Ik leg mijn ziel in het Veluwse land
In de hallen van mijn vaderen vind ik de rust.