Kwuan Ngao (ควันเหงา)

ในวันที่พบเจอคนมากมาย
ง่ายดายแค่ปลายนิ้วแตะ
แต่ทุกทุกวันตัวฉันนั้น
ยังต้องกลับไปนอนคนเดียว
ถ้าหากว่าทักเธอไปแล้ว
เราจะมีโอกาสได้พบกันไหม
อยู่อย่างอ้างว้าง
เรื่อยไปเดี๋ยวใจจะชิน
กับการไม่มีใครให้เอาใจใส่
ส่งมือให้ฉันแล้วไปจากตรงนี้
จะร้ายหรือดีก็ยังมีเรา
หากว่ายังเหงา
และยังเดียวดาย
เมื่อไรจะหายก็ยังไม่รู้
ออกไปเจอผู้คนมากมาย
ก็ยังเหมือนเดิม
หากว่าเธอเหงา
แบบว่าเดียวดาย
อย่าเก็บมันเอาไว้
บอกกันได้ไหม
จะยินดีให้เธอระบาย
เพราะว่าฉันก็เหงาเหมือนกัน
ให้เธอรู้ว่ายังมีฉัน
ที่พร้อมจะแบ่งปันหัวใจ
จะเป็นไปได้ไหม
ให้เราได้อยู่ใกล้ใกล้
และความเหงาหายไปเปลี่ยน
กลายเป็นควัน
ส่งมือให้ฉันแล้วไปจากตรงนี้
จะร้ายหรือดีก็ยังมีเรา
หากว่ายังเหงา
และยังเดียวดาย
เมื่อไรจะหายก็ยังไม่รู้
ออกไปเจอผู้คนมากมาย
ก็ยังเหมือนเดิม
หากว่าเธอเหงา
แบบว่าเดียวดาย
อย่าเก็บมันเอาไว้
บอกกันได้ไหม
จะยินดีให้เธอระบาย
เพราะว่าฉันก็เหงาเหมือนกัน
หากว่ายังเหงา
และยังเดียวดาย
เมื่อไรจะหายก็ยังไม่รู้
ออกไปเจอผู้คนมากมาย
ก็ยังเหมือนเดิม
หากว่าเธอเหงา
แบบว่าเดียวดาย
อย่าเก็บมันเอาไว้
บอกกันได้ไหม
จะยินดีให้เธอระบาย
เพราะว่าฉันก็เหงาเหมือนกัน
แบบว่าเดียวดาย
อย่าเก็บมันเอาไว้
เพราะว่าฉันก็เหงา
เพราะว่าฉันก็เหงาเหมือนกัน