Nai Wan Thi Fon Pram (ในวันที่ฝนพรำ)

ในวันฝนพรำเธอคิดถึงกันบ้างไหม
ในตอนที่ไม่ได้เจอแล้วเธอนั้นเป็นอย่างไร
คนไกลเป็นห่วงเธอฉันกลัวว่าเธอจะไม่สบาย
ร่างกายเธออาจจะหนาวแต่ขอโอบกอดเธอทางใจ
คุยกันผ่านไมค์ก็ไม่สุขใจเท่าที่ได้กอดเธอ
อยากเอาแก้มไปชิดกระซิบเบา ๆ ว่าโคตรคิดถึงเลย
หน้าฝนมันเฉาอยากกลับไปซบลงตรงที่ตักเธอ
ไม่อยากจะเป็นแบบนี้เลย อยากหนีฝนพรำไปกอดเธอ
ฉันได้แต่ส่งความคิดถึงล่องลอยไป
พัดไปหาเธอนะคนที่อยู่แสนไกล
ทำไมหน้าฝนต้องหนาวต้องเหน็บหนอหัวใจ
ห่มผ้าเป็นสิบผืนก็ยังไม่อุ่นหนอหัวใจ
เนิ่นนานรอวันที่ฉันจะเจอเธอ
ฉันฝันละเมอว่ามีเธอนอนข้างกาย
ตอนนี้กอดหมอนข้างแล้วจินตนาเป็นหวานใจ
ถ้าถึงวันนั้นเมื่อไหร่จะกอดให้หายคิดถึงเลย
(จะกอดให้หายคิดถึงเลย)
ในวันฝนพรำเธอคิดถึงกันบ้างไหม
ในตอนที่ไม่ได้เจอแล้วเธอนั้นเป็นอย่างไร
คนไกลเป็นห่วงเธอฉันกลัวว่าเธอจะไม่สบาย
ร่างกายเธออาจจะหนาวแต่ขอโอบกอดเธอทางใจ
คุยกันผ่านไมค์ก็ไม่สุขใจเท่าที่ได้กอดเธอ
อยากเอาแก้มไปชิดกระซิบเบา ๆ ว่าโคตรคิดถึงเลย
หน้าฝนมันเฉาอยากกลับไปซบลงตรงที่ตักเธอ
ไม่อยากจะเป็นแบบนี้เลย อยากหนีฝนพรำไปกอดเธอ
ยาใจคนไกลก็มีแต่เธอนะคนดี
ขอบคุณที่เติมเต็มในสิ่งที่ฉันนั้นไม่มี
ในเวลาที่อยู่กับเธอตัวฉันนั้นโคตรมีความสุข
อยากหยุดเวลาเอาไว้ในตอนที่เคียงข้างเธอ
คิดถึง คิดถึง ฉันคิดถึงเธอ
เวลามันช้าจังในตอนที่ไม่ได้เจอ
มีคนเป็นหมื่นเป็นล้านก็ยังไม่เทียบเท่าเธอ
ก็เธอคือหวานใจตลอด
อย่าหนีฝนพรำไปกอดใครนะเธอ
(อย่าหนีฝนพรำไปกอดใคร)
ในวันฝนพรำเธอคิดถึงกันบ้างไหม
ในตอนที่ไม่ได้เจอแล้วเธอนั้นเป็นอย่างไร
คนไกลเป็นห่วงเธอฉันกลัวว่าเธอจะไม่สบาย
ร่างกายเธออาจจะหนาวแต่ขอโอบกอดเธอทางใจ
คุยกันผ่านไมค์ก็ไม่สุขใจเท่าที่ได้กอดเธอ
อยากเอาแก้มไปชิดกระซิบเบา ๆ ว่าโคตรคิดถึงเลย
หน้าฝนมันเฉาอยากกลับไปซบลงตรงที่ตักเธอ
ไม่อยากจะเป็นแบบนี้เลย อยากหนีฝนพรำไปกอดเธอ
ในวันฝนพรำเธอคิดถึงกันบ้างไหม
ในตอนที่ไม่ได้เจอแล้วเธอนั้นเป็นอย่างไร
คนไกลเป็นห่วงเธอฉันกลัวว่าเธอจะไม่สบาย
ร่างกายเธออาจจะหนาวแต่ขอโอบกอดเธอทางใจ
คุยกันผ่านไมค์ก็ไม่สุขใจเท่าที่ได้กอดเธอ
อยากเอาแก้มไปชิดกระซิบเบา ๆ ว่าโคตรคิดถึงเลย
หน้าฝนมันเฉาอยากกลับไปซบลงตรงที่ตักเธอ
ไม่อยากจะเป็นแบบนี้เลย อยากหนีฝนพรำไปกอดเธอ