Ni Chan Eng (นี่ฉันเอง)

นี่ฉันเองคนนี้
นี่ฉันเองคนเดิมที่ยังรักเธอ
นี่ฉันรอที่จะได้เจอ ฉันรอที่จะพบเธอ
ไม่ว่านานเเค่ไหนน
นี่ฉันเองคนนี้
นี่ฉันเองเธอยังจำกันได้รึเปล่า
นี่ฉันเองก็ยังได้ข่าว ยังพอรู้ถึงเรื่องราว
นี้่ฉันเองคนนี้

Rap1
ฉันไม่รู้เธอจะขำ หรือขยำมันทิ้งไป
แทบไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าจะได้อ่านมันหรือไม่
ที่กลัวยิ่งกว่านั้นแต่ก็ยังจะฝืนใจ
คือกลัวเธออ่านแล้วจำไม่ได้ว่าฉันคือใคร
สวัสดีนะ ยังสบายดีรึเปล่า
จะได้ยินข่าวคราวก็ตอนที่เพื่อนเธอบอกกล่าว
ฉันฝากจดหมายนี่ ผ่านเพื่อนของเธอไป
อย่าเพิ่งตกใจ จะเล่าให้ฟังว่าฉันเป็นใคร

วันนั้นวันวาเลนไทน์เธอได้ดอกไม้จนเต็มมือ
แต่ฉันหลบอยู่หลังเสา ยืนมองเป็นไอบื้อ
ตอนเธอสบตาฉันเอาแต่ยืนแข็งทื่อ
เธอยิ้มแล้วจากไป เลยไม่ได้ให้ดอกไม้ในมือ
ฉันเก็บมันใส่สมุด ทับมันมาหลายปี จนมันแห้งติดกระดาษ
และเอาใส่จดหมายไปด้วย ถึงบางใบมันอาจจะหลุด แต่อย่างน้อยในที่สุด
มันก็ถึงมือเธอ คนที่ฉันรักมาเสมอ

Rap2
ตอนมหาลัยไม่รู้เธอจำได้ไหม
สารภาพตรงนี้เลยฉันสอบเข้าเพราะตามเธอไป
เราทักกันในโรงอาหาร และงานมหาลัย
เธอยิ้มตามมารยาท เพราะฉันก็เหมือนคนอื่นไกล
หลังจบการศึกษา ต่างคนก็แยกย้าย
บางคนติดต่อได้ บางคนก็เงียบหาย
และหลังจากงานเลี้ยงรุ่น ที่ผ่านมาเมื่อปีกลาย
ฉันตัดสินใจเขียนจดหมาย ฉบับแรกและคงสุดท้าย
ยินดีด้วยนะ
เพิ่งรู้ว่าเธอจะแต่งงาน ปลายปีนี้และ
หวังว่าคงจะเชิญฉันไปเป็นสักขีพยาน
ถ้าเธอไม่รังเกียจฉันอยากจะไปยินดีในงาน
และ ขอโทษที่ส่งจดหมายไป ถ้าไม่บอกให้เธอรู้ชีวิตนี้คงเสียใจ
แค่เห็นเธอมีความสุขคือสิ่งเดียวที่ฉันต้องการ
ลงท้ายด้วยปล.ว่ารักและห่วงตลอดกาล

ไม่รู้ว่าเธอจำได้ไหม
กับเรื่องราวของเราคราวนั้น
เเต่ฉันยังจดจำวันเหล่านั้นได้ดี
เเละยังคิดถึง