Rueng Dham Ma Da (เรื่องธรรมดา)

ผ่านมาก็นานแล้ว จบไปก็นานแล้วที่เธอไม่อยู่
และฉันเองก็รู้ เมื่อวานได้พ้นผ่าน ผ่านและพ้นไป
ยังคงใช้ชีวิตบอกตัวเองซ้ำ ๆ ว่าไม่เป็นไร
ฉันสบายดี ฉันไม่เป็นไร

และมันก็คงมีบางวันที่คิดย้อนไป
ขุดเรื่องเดิม ๆ ขึ้นมาซ้ำ ๆ
ใจที่เคยว่าแข็งแรงพอกลับเสียน้ำตาอีกครั้ง

ธรรมดาที่ฉันร้องไห้เวลาฉันเสียใจ
ธรรมดาเมื่อเสียใจแล้วน้ำตามันไหล
ธรรมดาเมื่อรักใครแล้วตัวเขามาทิ้งไป
น้ำตามันจะไหลออกมาเพื่อปลอบโยนหัวใจ
ธรรมดาที่รักมากไปแล้วมันต้องผิดหวัง
ฉันก็คงไม่ฝืนที่จะดึงหรือว่าฉุดรั้ง
อาจจะมีวันเหงาใจ อยู่คนเดียวในบางครั้ง
ก็มีน้ำตาออกมาปลอบโยนเป็นเพื่อนกัน
มันเป็นเรื่องธรรมดา

คงไม่ใช่แค่ฉันที่ต้องเคยผิดหวัง แต่ก็ไม่ตาย
เจ็บมันก็คงหาย กลายเป็นแค่ความหลัง ที่ไม่ต้องจำ
แต่กว่าที่ใจจะฟื้นกำลังจนหายดีอีกครั้ง
ยังต้องสู้กับใจตัวเองซ้ำ ๆ
ยอมรับว่าวันนี้ฉันยังไม่แข็งแรงพอ
และฉันต้องเสียน้ำตาอีกครั้ง

ธรรมดาที่ฉันร้องไห้เวลาฉันเสียใจ
ธรรมดาที่เสียใจแล้วน้ำตามันไหล
ธรรมดาเมื่อรักใครแล้วตัวเขามาทิ้งไป
น้ำตามันจะไหลออกมาเพื่อปลอบโยนหัวใจ
ธรรมดาที่รักมากไปแล้วมันต้องผิดหวัง
ฉันก็คงไม่ฝืนที่จะดึงหรือว่าฉุดรั้ง
อาจจะมีวันเหงาใจ อยู่คนเดียวในบางครั้ง
ก็มีน้ำตาออกมาปลอบโยนเป็นเพื่อนกัน
มันเป็นเรื่องธรรมดา

เมื่อเราเสียใจ ธรรมดา
เมื่อเรารักใคร ธรรมดา
ไม่เป็นไร ธรรมดา

ธรรมดาที่ฉันร้องไห้เวลาฉันเสียใจ
ธรรมดาที่เสียใจแล้วน้ำตามันไหล
ธรรมดาเมื่อรักใครแล้วตัวเขามาทิ้งไป
น้ำตามันจะไหลออกมาเพื่อปลอบโยนหัวใจ
ธรรมดาที่รักมากไปแล้วมันต้องผิดหวัง
ฉันก็คงไม่ฝืนที่จะดึงหรือว่าฉุดรั้ง
อาจจะมีวันเหงาใจ อยู่คนเดียวในบางครั้ง
ก็มีน้ำตาออกมาปลอบโยนเป็นเพื่อนกัน
มันเป็นเรื่องธรรมดา

ธรรมดา