The Lights of Alexandria

Parallel worlds, a future so bright
Here on the shore, behind the city lights
Touching the stars, sweet little dreamers
Laughter and tears, beautiful years

Now winds of misfortune
Midnight choirs of disharmony
Rivers of blood, a great final torture
Anthems of loss, songs of defeat

And I dance upon my grave
As I breathe for one last time
And I’ll raise my eyes to heaven
When the sun and moon will die

Streets of gold, a way to the sun
Days of decay, Soon they will come
Burning their eyes, scarred little dreamers
Silence and fear, dark lurid years

I will find my way through the darkness
The city I loved, is still haunting me
Angels embrace my own sadness
Bringers of hope in my time of need

And I dance upon my grave
As I breathe for one last time
And I’ll raise my eyes to heaven
When the sun and moon will sigh

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε, που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν,
αλλ’ όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την,
την Aλεξάνδρεια που χάνεις...