Black Vein (Чорная вена)

Твая рака – кроў цякла шмат вякоў
І высахла нібыта, бо сэрца навылёт прабіта.

Колькі часу пражылі – стаіш, табе не блізкі канец
І не гляджу на ўсе былое, яно як бруд у вадзе
Нічога не чакаю ад людзей, нікому не малю
Здавалася б тады – ўсё лайно і мёртвых ў труну.

Збудаваны на крыві, дзе ляжыць на косці косць
Чорны бруд, смерць, жах – то ёсць наша прыгажосць
Эстэтычны заняпад са смакам раскладання
Нянавісць – як нажа дакрананне.

Колькі часу пражылі – стаіш, табе не блізкі канец
І не гляджу на ўсе былое, яно як бруд у вадзе
Нічога не чакаю ад людзей, нікому не малю
Здавалася б тады – ўсё лайно і мёртвых ў труну.

На Нямізе, дзе твая кроў
Дзе рэха стрэлаў ды бразгат мячоў
Тлусты шэраг гнілля, крыві па калена
Цяжкая атрута ўспамінаў – ЧОРНАЯ ВЕНА.

Тут больш няма зямлі, толькі попел і дым
Час спыніўся ў момант, сок у дрэвах замер
Чорны дождж з нябёсаў, атрута і прамяні лёсу
Трэба сабраць ў сабе сілы, каб не дайсці да магілы
І не будзе інакш!

Трэск люстэрак гне паветра
Гукі гістэрык, да абрыву пару метраў
Па калена крыві, лесвіца ў пекла
Мноства душаў ляціць з ветрам...

Колькі часу пражылі – стаіш, табе не блізкі канец
І не гляджу на ўсе былое, яно як бруд у вадзе
Нічога не чакаю ад людзей, нікому не малю
Здавалася б тады – ўсё лайно і мёртвых ў труну.