Gdzie Noce Są Dłuższe Od Dni

Tyś kto? Mglistą masz twarz, jak lód zimny wzrok
Przyzywasz mnie tam, gdzie bóg lęka się przyjśc.

Zew cmentarnego księżyca, noce spedzone wśród mogił
Nieliczni znają ten smak
Zimne głębiny Bałtyku, surowe pejzaze Karpat
To tam, przybędę po śmierci.

Mój ciemny, mistyczny raj, gdzie noce są dłuższe od dni
Otwarte ma bramy, gdy serce mam zimne jak lód.

Płonace krzyże na wzgórzach, ruiny spalonych kaplic
Ten widok mam ciągle we snach
Podobny jest człowiek diabłu, ilekroć czyni swą wolę
Więc po co, bogu dać żyć?

K-elohim to klucz do raju bram
To droga przez krew i łzy.

Rogów cień przesłania brzask
Wilków zew unosi wiatr
Krwią spłynie Chrystusa tron.

Szkarłatny desz nawilży ziemię
Aniołów krew obmyje twarz
Krwią spłynie Chrystusa tron.

Ciemności wiatr zapiera dech
Śmierci głos obwieścił zmierzch
Krwią spłynie Chrystusa tron.

W oczach węża utonął strach
Na kruczych skrzydłach zastygnął czas
Krwią spłynie Chrystusa tron.

W ciszy usłanej różami
Kreator własnego smutku
Panem złudzeń swych będąc
Płonę każdego dnia.