Herinnering In Zuilen En Graven Van Steen

Kalme zeeën omspoelen de stenen aan de kust
Waar mensensteen verrijst boven heilig land
Waar zieleheil werd nagestreefd in blind geloof
Koude winden omarmen de zuilen en graven van
steen.

Vlogen niet de draken van vuur al door de lucht
Waren niet de gronden gespleten door duivels licht
De wouden verwoest door ontwortelende vlagen
En de daken van Petrus niet doordrenkt met bloed.

Voorspeld, verwacht, al dan niet voorzien
Verschenen de draken aan de einder der zee
Kwamen de heidenen met aks en met zwaard
De zendelingen van heidense duivelarij.

Symbolen hun kracht, mensen hun levens ontnomen
Het aureool van onschuld in de aarde geslagen
Kruizen gebroken, onder gevallen muren verdrukt
De mannen van het noorden doodden jou.

Geronnen bloed omspoelt de stenen in de grond
waar mensenbeen verdwijnt in ontheiligd land
Waar gezochte zielerust ontaardde in onheil
Koude winden omarmen jou, herinnering.

Herinnering in zuilen en graven van steen.