Love Alzheimer (เจ็บแล้วไม่จำ)

เจ็บสักกี่ครั้ง ก็ไม่จำ เจ็บอยู่อย่างนั้น ทรมาณ
มันตอกและย้ำเกินกว่า ที่ใครเข้าใจ
แต่เจ็บสักกี่ครั้ง ก็จะยอม ไม่ว่าจะร้องอีกสักเท่าไหร่
จะเจ็บและทนรับไว้ เพียงคนเดียว

ฉันเจ็บไม่จำ เวลาจะทำจะคิดอะไรก็เหมือนโดนทำร้าย เรื่อยมา
ก็พอเข้าใจ ก็ยอมจะแลกจะมีน้ำตาก็ไม่มีปัญหา
อยากเป็นนกก็ต้องบิน ถ้าไม่บินก็ไม่ได้ไป
อยากจะรักก็ต้องลอง เธอไม่มองก็ไม่เป็นไร
ชินแล้ว ไม่เคยบ่น และจะทนเอาไว้

เจ็บสักกี่ครั้ง ก็ไม่จำ เจ็บอยู่อย่างนั้น ทรมาณ
มันตอกและย้ำเกินกว่า ที่ใครเข้าใจ
แต่เจ็บสักกี่ครั้ง ก็จะยอม ไม่ว่าจะร้องอีกสักเท่าไหร่
จะเจ็บและทนรับไว้ เพียงคนเดียว

บางคนก็งง ทำไมฉันล้มลงตรงที่เดิม
แล้วยังจะย้อนมาใหม่
ในมือของเธอยังมีมีดเล่มเดิม และพร้อมที่จะใช้
อยากจะซัดเอาให้แรง เธอไม่แคร์ก็ไม่เป็นไร
อยากจะจริงเอาให้ตาย ไม่ต้องอายฉันไม่เป็นไร
ชินแล้ว ไม่เคยบ่น และจะทนเอาไว้

เหมือนนิยายจะจบตอน ทำให้เราไม่อยากนอน
ต้องฝืนมาดู ต้องลุกขึ้นมา
แม้เรื่องราวจะผิดหวัง ฉันก็ยังจะอ่านมัน อย่างนั้นทุกเวลา
จะทำร้ายเท่าไหร่ฉันพร้อมจะอยู่ ให้เธอรู้ว่าใจฉันมีคุณค่า
หวังสักวัน เพียงสักวัน เธอจะรัก รักกัน

เจ็บสักกี่ครั้ง ก็ไม่จำ เจ็บอยู่อย่างนั้น ทรมาณ
มันตอกและย้ำเกินกว่า ที่ใครเข้าใจ
และต่อให้เจ็บอีกครั้ง ก็จะยอม ไม่ว่าจะร้องอีกสักเท่าไหร่
จะเจ็บและทนรับไว้ เพียงคนเดียว

แค่เพียงคนเดียว เจ็บสักกี่ครั้ง เจ็บสักกี่ครั้ง
ไม่ว่าจะร้องอีกสักเท่าไหร่
จะเจ็บและทนรับไว้ เพียงคนเดียว