Tombs Of Memories

Κοράκια καλέσανε
Αρχαίες ψυχές.

In the cruelty of time.

Μαζεύτηκαν γύρω
Κι ας είναι νεκρές.

I lost the living colours.

Και είναι η ώρα
Να δει την αλήθεια.

And what is left for me.

Το φως του θανάτου
Του καίει τα στήθια.

Is only few familiar shadows.

Κι η νύφη εκεί
Να ζει στο σκοτάδι
Ανάμνηση
Το τελευταίο του χάδι

Σκιά έχει γίνει
Μιας άνοιξης πόνος
Την πήρε μαζί του
Να μην είναι πια μόνος.

To the sick and pale sky
I watch the faded stars
And the raven's eerie flying
Above the desolate marsh.

And i, the old and lonely tree
I am waiting for the spring
But only one last leftover winter
I am my books, dying reader.

Και η φύση τους κλαίει
Σιωπηλά τους πενθεί
Νεκροί οι ανθρώποι
Νεκροί κι οι Θεοί...

Συννεφιά και αγιάζι
Χειμώνας ζυγώνει
Τους βάλτους σκεπάζει
Με άσπρο σεντόνι.

In the marsh is now snowing
And the tombs are wide opened
As the wind with wrath is blowing
Whistling like a dark divine omen.