Plai Phan (ฟ้าสูงแค่ไหน)

เมื่อยังเยาว์ฉันเคยสงสัย
มองท้องฟ้าแล้วตั้งคำถามในใจ
ฟ้าสูงเท่าไร หากจะคว้าเมฆขาวขึ้น
เป็นแสงพร่างพราวบนนั้น

เมื่อเติบโตฉันจึงเรียนรู้เข้าใจ
กำหนดฟ้าเหมือนเป็นจุดหมายของใจ
ใจของคน ยามสับสนหรือวกวน
ชีวิตฉันต้องมีทางไป

ไกลเท่าไร สูงสักเท่าไร ฉันก็จะไป

ก็คงต้องออกไปลองดู
ออกไปให้รู้ว่าโลกเป็นอย่างไร
บางทีมันอาจอันตราย
แต่มันจะโหดร้าย ยากเย็นสักเท่าไร

แม้ความจริงอาจต่างจากฝัน
แต่ว่าฉันก็ยัง คงหวังในใจ
ว่าสักวันหนึ่ง จะไปถึงซึ่งปลายทาง
จุดหมายแม้จะยังห่าง

ไกลเท่าไร สูงสักเท่าไร ฉันก็จะไป

ก็คงต้องออกไปลองดู
ออกไปให้รู้ว่าโลกเป็นอย่างไร
บางทีมันอาจอันตราย
แต่มันจะโหดร้าย ยากเย็นสักเท่าไร

คือบทพิสูจน์ความเป็นคน
ชีวิตจะสุขล้นทุกข์ทนแค่ไหน คำตอบอาจยังไกล
แต่หากไม่ยอมแพ้ สักวันคงเข้าใจ
ฟ้าสูงแค่ไหนลองไปดู

ก็คงต้องออกไปลองดู
ออกไปให้รู้ว่าโลกเป็นอย่างไร
บางทีมันอาจอันตราย
แต่มันจะโหดร้าย ยากเย็นสักเท่าไร

คือบทพิสูจน์ความเป็นคน
ชีวิตจะสุขล้นทุกข์ทนแค่ไหน คำตอบอาจยังไกล
แต่หากไม่ยอมแพ้ สักวันคงเข้าใจ
ฟ้าสูงแค่ไหนลองไปดู

ฟ้าสูงแค่ไหนลองไปดู
ฟ้าสูงแค่ไหนลองไปเรียนรู้
ฟ้าสูงแค่ไหนลองไปดู
ฟ้าสูงแค่ไหนลองไปดู