Wen Kae Tee Mai Mi Jing (อ้อมแขนที่ไม่มีจริง)

และแล้วก็เสียเธอไปที่สุดเธอก็ไม่รอ
และฉันคงไม่มีสิทธิ์ร้องขอให้เธอเปลี่ยนใจ
แผ่นฟ้ามากั้นตรงกลาง
คงเหนื่อยเกินประคองคำว่ารัก
บนความห่างไกลอย่างที่หวังกัน

ผิดเองที่ฉันมันจำเชื่อคําที่เคยสัญญา
ผิดเองที่ฉันไม่อาจข้ามฟ้าไปรั้งเธอไว้

ความเหงามันทรมาน
ไม่แปลกที่ใจเธอจะเปลี่ยนผัน
และลอยห่างไปจนเกินเอื้อมคว้า

มีเพียงคำว่ารักที่ล่องลอยไป
แค่เสียงแค่ภาพไกลๆ
จะมีความหมายแค่ไหน
เมื่อใจของเธอไหวหวั่น

แค่อ้อมแขนที่ไม่มีจริง
โอบกอดเธอเพียงในฝัน
คงไม่อุ่นพอให้ฉันยังมีค่าในหัวใจ
แค่ไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น
มันทำให้ฉันไม่เหลือใคร

อาจเพราะฉันโง่ไปเอง
เชื่อในความรักมากไป
แต่รักไม่ช่วยอะไรเมื่อคนต้องไกลห่างกัน
สุดท้ายข้างๆกายเธอก็มีใครบางคน
ที่เธอเผลอให้แทนที่ฉันในคืนอ้างว้าง

มีเพียงคำว่ารักที่ล่องลอยไป
แค่เสียงแค่ภาพไกลๆ
จะมีความหมายแค่ไหน
เมื่อใจของเธอไหวหวั่น
แค่อ้อมแขนที่ไม่มีจริง
โอบกอดเธอเพียงในฝัน

คงไม่อุ่นพอให้ฉันยังมีค่าในหัวใจ
แค่ไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น
หมดทางจะรั้งเธอไว้

มีเพียงคำว่ารักที่ล่องลอยไป
แค่เสียงแค่ภาพไกลๆ
จะมีความหมายอะไร
ในคืนที่เธอไหวหวั่น
แค่อ้อมแขนที่ไม่มีจริง
โอบกอดเธอเพียงในฝัน
คงไม่อุ่นพอให้ฉันยังมีค่าในใจเธอ

แค่ความรักที่ล่องลอยไป
แค่เสียแค่ภาพไกลๆ
ไม่มีความหมายอะไร
เมื่อใจของเธอไหวหวั่น
แค่อ้อมแขนที่ไม่มีจริง
โอบกอดเธอเพียงในฝัน
คงไม่อุ่นพอให้ฉันยังมีค่าในหัวใจ
เมื่อไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น
ต้องยอมเป็นคนเสียใจ
ต้องเจ็บกับการไม่เหลือใคร