Duang Da Ra (ดวงดารา)

คืนนับวันตะวันส่องหน้า
ตื่นขึ้นมาบนเตียงของใคร
แม่จากไป พ่อลมหายใจแผ่วบาง
ลงจากเนินเผชิญเมืองใหญ่
ใช้ความใคร่เป็นเงินแลกมา
วาสนาไม่เคยได้มี อย่างใคร อย่างใคร

ยอมเข้าไป เธอยอมกล้ำกลืน
ไม่ยอมตื่นกับเสื่อผืนหมอนใบ
เก็บความลับไว้ไม่ควรบอกใคร หรอกหนา
ตัวเธอมี เธอมีคุณค่า
แต่งหน้ามาอยู่ใต้แสงไฟ
ติดเบอร์ไว้รอใครเรียกมา เรียกมา เรียกมา

โอ้ว่า เจ้าดวงดารา ยอมเสพสมกามา
แค่ผ่านมา ผ่านไป ใช่แรมปี
แลกเศษเงินด้วยกาย ให้ผู้ชายย่ำยี
หมดความสาว เสื่อมศักดิ์ศรีไม่มีราคา

นาฬิกาปลุกตอนตีห้า
ตื่นขึ้นมาหยิบเงินหัวเตียง
ออกไปยืนที่ริมระเบียง ลำพัง
ความโสมมติดเต็มใบหน้า
ขอบดวงตาก่ำเป็นสีแดง
เก็บแอบแฝงข้างในสายตา น้ำตา

โอ้ว่า เจ้าดวงดารา ยอมเสพสมกามา
แค่ผ่านมา ผ่านไปใช่แรมปี
แลกเศษเงินด้วยกาย ให้ผู้ชายย่ำยี
หมดความสาว เสื่อมศักดิ์ศรีไม่มีราคา

โอ้ว่า เจ้าดวงดารา เธอเสพสมกามา
แค่ผ่านมาผ่านไป ใช่แรมปี
แลกเศษเงินคุณผู้ชาย ด้วยร่างกายที่เธอมี
หมดความสาว ต่อจากนี้

เจ้าดวงดารา