Cold Somnolence

მოსახდენი გადაიქცა დაკარგულად
და დამაწვა სულზე მძიმე ლოდად
სიხარულის დამცინავი იმედები
დამსხვრეული, მომეფინა გულზე
შემომხვიე აბრეშუმის შავი სუდარები
ზარის მძიმე რეკვა...
გამაგიჟა ამ სანთლების ალმაცერმა
ბნელ კედლებზე ჩრდილის ანარეკლმა
შუაღამის მესმის ღელვა ბნელი
მდუმარება გამაყრუებელი...
მე მინახავს, როგორ ყოველივე
რაც შევქმენი, ხელში ჩამეფერფლა
შავმა ნისლმა შემიჭამა დღენი
ყველაფერი რაც გარშემო მერტყა
მოგონების განტოტილი რკალი
ყრუ ღრჭიალით მალე გადატყდება
და მინდვრებში მარტო ბოდიალით
აქვითინდა ტყეში ქარის სევდა
ძილი საბოლოო - ჩემი თანამგზავრი
მომაშორებს უკანასკნელ წამებს
გამატარებს ტანჯულობის უფსკრულს
სინანულის გზაზე გამატარებს
დაისივით ქრება აზროვნება
და ვიღაცა ყურში მიჩურჩულებს
რომ ტკივილი მალე მომირჩება
რომ სიკვდილი ტანჯვას გამიყუჩებს
სიზმარში ვარ და ჩამესმის ხმები
ჩახლეჩილი გამომშვიდობება
სევდიანი დავიწყების მიღმა
ჩემი ხატი უკუნისში ქრება...

=========================

What was bound to happen became lost
And is laying on my soul as a heavy boulder
Mocking hopes of happiness
Broke and pieces fell on my heart
Wrap me into black silk shrouds
The toll of bells is heavy...
The oblique reflections of the candles
On dark walls are driving me insane
I hear dark disturbance of the night
Deafening silence...
I saw everything, I created
Incinerated in my hands
Black mist devoured my days
Everything I had around me
Branched circle of memories
Will soon break with muted gritting
Wind, tired from wandering alone in the fields
Will sadly cry in the forest
Last sleep – my friend
Will relieve me from last seconds
Will walk me the abyss of torment
Will walk me the path of sorrow
Thoughts are going out like a dusk
And someone whispers to my ear
That my pain will be cured soon
That death will cease my sorrow
I'm dreaming and I hear voices
Hoarse farewell
Behind the sad oblivion
My face is disappearing in the dark...