The Descendant Of Lifeless Rebirth

მკვდარი გარდასახვის შთამომავალი
უსასრულო სივრცის ცქერით ვტკბები
უძირო დროის გადაკარგულში
სადაც ნისლში ჰორიზონტი ქრება
სასიამო უმეცრების ბურუსში
სალი თავზეხელაღების კლდესთან
ცვივა ყველა სურვილები ზეციდან
და ბაზალტის ქვებზე იფშვნება
მკვდარი გარდასახვის შთამომავალი
მე გავაძრე პირველად არსს კანი
ვერ გამათბეს ამ ამაყმა ციფრებმა
არსებობის ნაშთი ვერ დავთვალე...
ვერ დავთვალე...
ასო გაქრა ფერგადასულ სახელში
გაქრა სახელი, ვიღაცას რომ ერქვა...
უცხო სახეს, ვინმეს მიგამსგავსებენ
დავიწყებულს, განსვენებულს მკვდრებთან
როგორ ვუთხრა ჩემს თავს, თუკი მუნჯი ვარ?
დავუმტკიცო, რომ ვარ არაფერი?
ლპობის სუნი თვალს მიბრმავებს ცრემლიანს
რას ვუყურო? ირგვლივ მხოლოდ მკვდრებია...
დაჟანგულ საკანში ჩავიკეტები
ჭუჭყიან გისოსებს კბილით დავხრავ
მძვინვარებით თავს დავტანჯავ, შევრჩები
ჩუმ სიზმარში, სიცოცხლეს რომ არ გავს...

=========================
The descendant of lifeless rebirth
I rejoice in admiring empty space
In the endless distance of time
Where horizon hides in the mist
In the fog of sweet ignorance
By the rock of despair
Every wish falls from the sky
And breaks to dust on basalt stones
The descendant of lifeless rebirth
I have peeled off the skin of primordial meaning
But these proud numbers can't warm me
I can't count the rest of being...
I can't count...
A letter disappeared in colorless name
The name someone carried, disappeared
Maybe you'll be thought to look like somebody
Forgotten, sleeping with the dead
How can I speak to myself if I'm mute?
How can I prove I'm nothing?
The reek of rot blinds my eyes with tears
What should I look at? There are only, dead around...
I will lock myself up into rusted cell
Gnaw on dirty bars with my teeth
Will torment myself with rage, will remain
Inside the silent dream, unlike the life...