Blóð-Þorsteinn Eystri

Blóð-Þorsteinn eystri, sonr Helga, nafn sem mælt er með reiði þessa daga. Víðlinda gelti skolaði á land í héraði oss, þar sem mikla grimma hafið faðmar áss hauðr ok gefr oss líf með dauða dýrsins. Úti á jǫtna vegi lá hann dauðr svo tókum kjǫt hans ok gáfum rest aftr til brims vegar. En er það spurðist út gripu menn að austan gæsina, drápu þrælana á heimleið ok stálu kjǫtinu. Réttlæti hefr aldrei verið í hávegum haft í hǫlða grund oss ísheims ok elris garms. Hliðskjálfar grams bǫl var ávallt nærri þegar gróða var að fá. Hǫgna élviðr sem bjuggu bakvið ríki risa í austri, suðri ok norðri héldu ávallt hlustamunni ok brátungli lokuðu er slíkar fréttir bárust í þeirra glamma ferða trǫð friðar ok heilsu. En munum berjast. Ekkert svar er gefið utan Hugins drekka fyrir dolgbrands dǫkk! Engin þǫgn mun finnast fyrr en fǫlsk galdra fles ok orða ǫ́r eru skorin af hatri sárteins míns. Heimdalar hǫfuð heitir sverð! Eitr mun falla ok reipi festa skógar skæðasǫgn á ný. Blóðs valr, kvánar kyn ok hreggskornir þurfa að læra að Njǫrðr er þeim æðri. Hinir hræðilegu Ǫlvaldi, Iði ok Gangr ganga niðr úr heimilum sínum, hvíslandi rúnir til Gungnis vǫ́fuðr ok fæða bara af sér hernað ok geðveiki. Faðir reyndi alltaf að finna leiðir til að sára sigðr héldust í slíðrum sínum. En hann dó, Jǫtnar ok Ægis dætr tóku hann svo Njarðar niðjar breyttu ǫrlǫgum sínum undir minni hendi. Svo færðum ró ok aldrlok yfir líf þjófanna. Megi Níðhǫggr neyta þeirra sárgeimi ok vættir þeirra eyðast í kǫldum andardrætti Nára nipt! Dísir þínar hurfu í þǫgn. Þér, Þorsteinn Helgason, var gefið svar. Stundum þarf að ná réttlæti með hnefa landi, þó vitrir menn þykist vita að gott líf án óréttlætis sé hverjum frjálsum manni gefið.