Gylðis Kind Hefr Aldrei Dvalist Á Einum Stað

Gylðis kind hefr aldrei dvalist á einum stað. Alfǫðrs sonr sat aldrei þǫgull er illindi komu upp. Svo flæðandi víg-Gǫll eins ok foss á regndǫgum var svar við frið ragna reinvára. Á grænum, hlýjum degi ísa brots varð hlíðar þang blóðugt. Nokkrum þrælum var slátrað er skýja skjǫldr gaf dǫkkri hólmgjǫrð lit dagsins. Ok ekkert orð heyrðist frá Vatnsfirði. Á Hválseyri var fundr kallaðr ok Þorkell Gíslason tók málið upp fyrir aðra. Engir afarkostir voru settir en fé ok illkvittin kvenleg slæða boðuðu það sem koma skal. Vorum hljóðlaus, svo þǫglir mánuðir tóku við. Nýtt líf ok gæfa gaf Njarðar niðjum von um tilheyra hjǫrðinni á ný á þessum tímum syngjandi sverða. En dætr húmsins seint um kvǫld hvísluðu til biturra eyrna að aftr þyrfti að myrða. Bors burr var glottandi meðan nýir sáraflóðshverir lituðu jǫrðina frammi fyrir geirveðrs seiðs galdi Vamms stríðkviðjendrs! Glaumsniðjar, Hymis áttrunnr var hlæjandi í gegnum víðan landa heiminn meðan eltum flýjandi hraunskjǫldunga ok vorum þeim sem þurftu að aldrtila. Hrafnblóts góði, þessi vápnboði flaug frá háum blǫðum. Aldrei á að treysta óþekktum orðvegum ok þannig urðu lygar raunveruleiki Gandvíks mellu vina sem sækja hefnd fyrir kjǫt. Fyrir Viðblinda svín sem fundum á oss eigin jǫtna dólgs móðr. Hrungnis haussprengir, megir þú granda óvinum sem senda bǫlvanir yfir jǫtna vegi. Vorum dregin á ný inn í Vandils jǫrmungrund banvænna deila ok vígaferla, sársauka ok reiði. Njǫrðr, Þór ok Freyr, hjálp! Njǫrðr, Þór ok Freyr, verið með oss. Njǫrðr, Þór ok Freyr, hjálp. Njǫrðr, Þór ok Freyr, látið Herjans æði ekki leiða oss í gegnum þessa daga.