Friggjar Faðmbyggvir Er Mér Falinn

Friggjar faðmbyggvir er mér falinn, tekinn af óþekktum tívum ok sals dreyga. Tekinn til Ránar vegs undir Hlés dætr fyrir framan mig. Hve farsæll hefr verið þú, úlfs faðir! Hve máttvana þið báðir voruð, bǫðvar Njǫrðr ok Jarðar sonr. Hvar dvaldist þú, hvert ferðaðist þú meðan erfiðum svo mikið? Svo virðist sem Njarðar niðjar munu enda. Þrír arfþegar enn eru á lífi, en hvað mun koma? Þetta snáka stríð er hið harðasta, sýrar gráts Njǫrðr, Jarls skýja myrði, þennan þráð er svo kalt að spinna, þetta manna sjót svo erfitt að bæta. Við erum alein milli Jǫtuns krafta ok hins endalausa, djúpa, dǫkkbláa hafs æða ok þerris ósk. Megi hinar ósungnu ævin-Hildir vefja aðra þræði en þá sem við hǫfum lifað. Njǫrðr, Þór ok Freyr. Þið skuluð hjálpa! Njǫrðr, Þór ok Freyr. Gefið þessari menja mjǫrk bjartari framtíð. Njǫrðr, Þór ok Freyr. Haldið Býleists bróðr frá oss. Látið hans fǫlsku ormstungu aldrei mæla aftr í reiðar hljóðgreipar ok heyrnar skildi! Skerið hans góma sverð út, látið hann drekka eitrað sára sund að eilífu. Virðumst hafa gengið inn í hring svika, hræsævar bergja ok fjǫrbrots. Vertu með oss, Móða faðir, lyftu Hrungnis bana í reiði til að mǫlva Jǫtna róm ok Marnars fǫðr. Vápna lækjar eldr. Yggs sverðveðr er að hefjast.