Pror Barng (เปราะบาง)

หนทางยังดูเหมือนเดิม มีแสงไฟมีผู้คนรอบกาย
Hon tahng yung doo meuan derm mee saeng fai mee poo kon raup gai
The path still seems the same, there's lights and people all around
จากคนร้อยพันที่ยืนใกล้กัน กลับรู้สึกว่าไกลแสนไกล
Jahk kon roy pun tee yeun glai gun glup roo seuk wah glai saen glai
From the hundred thousand people standing around me, I end up feeling so far away
อะไรมันหายไป จากหัวใจของเรา
Arai mun hai pai jahk hua jai kaung rao
Everything has disappeared from our hearts

(*) ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา ยังทำให้เหน็บหนาว
Tummai kae lom piang paeo bao yung tum hai nep nao
Why does just a gentle breeze still make me cold?
แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่า ยังทำให้มีน้ำตา
Kae piang paen fah tee wahng plao yung tum hai mee num dtah
Just the open skies still make me cry
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
Tummai mun chahng pror bahng leua gern
Why am I so fragile?

อ่อนแอจนเกินจะเข้าใจ
Aun ae jon gern ja kao jai
I'm too week to understand

ครั้งหนึ่งที่เคยสัมผัส ในหัวใจว่ารักยังเหลืออยู่
Krung neung tee koey sumput nai hua jai wah ruk yung leua yoo
One time I used to feel in my heart that there was still love remaining
แต่วันนี้ดูเหมือนมันลบเลือน
Dtae wun nee doo meuan mun lob leuan
But today it's like it's been removed
กอดที่อบอุ่นจางหายไป
Gaut tee aup oon jahng hai pai
The warm embrace has faded away
สักวันถ้าล้มลง จะมีใครสนใจ
Suk wun tah lom long ja mee krai son jai
Some day, if my breath falters, will anyone care?

(*)

(**) ร่องรอยจากคำไม่กี่คำ ยังทำให้ปวดร้าว
Raung roy jahk kum mai gee kum yung tum hai puat rao
The traces from a few words still hurt me
แค่เพียงแววตาที่ว่างเปล่า ยังทำให้เจ็บหัวใจ
Kae piang waew dtah tee wahng plao yung tum hai jep hua jai
Just an empty expression still pains my heart
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
Tummai mun chahng pror bahng leua gern
Why am I so fragile?
และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
Lae cheewit meua rai ja kem kaeng por
And when will my life be strong enough?

วิงวอนให้มันสิ้นสุดลง
Wing waun hai mun sin soot long
I'm begging to let it end
ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา ยังทำให้เหน็บหนาว
Tummai kae lom piang paeo bao yung tum hai nep nao
Why does just a gentle breeze still make me cold?
แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่า ยังทำให้มีน้ำตา
Kae piang paen fah tee wahng plao yung tum hai mee num dtah
Just the empty skies still makes me cry
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน ไม่รู้เมื่อไรจะผ่านพ้น
Tummai mun chahng pror bahng leua gern mai roo meua rao ja pahn pon
Why am I so fragile? I don't know when it'll pass

(**)

และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็ง
Lae cheewit meua rai ja kem kaeng
And when will my life be strong?
ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้ และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็ง
Mai roo mai roo mai roo lae cheewit meua rai ja kem kaeng
I don't know, I don't know, I don't know, and when will my life be strong?
ชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
Cheewit meua rai ja kem kaeng por
When will my life be strong enough?