Hefnd

Tindinum náð, titrar þar jörð undir fótum
Takmarkið þráð, glyrnurnar sýnir og klær, og hann hlær
Himinn ber við, hærra en drögum við spjótum
Höður, ég bið, mistiltein Loka mér fær, hann einn nær.

Hlaupið er á vopnin þau glitra og gloá
Gefjuni frá, herklæðin óvenju þétt, fjaðurlétt
Örlagastund, undir eins byrjar að snjoá
Undir þá grund, skelfir hvern bölvaðan blett, sérhvern kltt.

Öxina keyri ég niður í skítugan skrápinn
Skil hana eftir í undinni grafna á kaf
Getinn af Niflheimi, geldur þú fyrir öll drápin
Goðin í nótt þangað fylgja við stjárnanna traf.

Þrumunnar Þór
Eitt sinn ég þér mína hollustu sór
Þú ert mitt goð, stytta og stoð
Heljar við styrjöldum hef ekki roð
Gættu mín vel, hleyp ég mót Hel
Þar leynast hættur í sérhverjum mel
Allt getur gerst, Baldur nú berst
Verði það banamein, sáttur ég ferst.

Baldur, þú mér banar
Barðist vel og Þór veitti lið
Ffl að verkum flanar
Fer ég nú um Niflheimahlíð.

Deyja allir mínir árar
Örlög dís á kálfskinn párar
Svartar nætur
Svíkja fætur
Svíður hönd er vatnið gárar.

Sár er ég og sár ert þú
Sárir göngum burtu nú
Mið- í garði
Minnisvarði
Rís í ásatrú.