Sleipnir

Reiðskjótinn okkar er reisulegt hross
Runninn úr Ásgarði er hann
Skjannahvítt faxið er skínandi foss
Hann skeiðar við reiðar.

Áttfættur fákurinn æðir um jörð
Alföður hnarreistur ber hann
Hermanni verða þá hæðir og börð
Og heiðar vel greiðar.

Og hann mun mig bera á baki sér
Við berumst um vegi sem enginn fer.

Klárinn er þýður og krfæur og stór
Krafturinn tekur fram vonum
Gáir þó að sér, er gæfur og rór
Um gjótur er fljótur.

Aldrei hann sligast og engan hann slær
Sleipnir er nafnið á honum.
Alls enginn fjandmaður sitja hann fær,
Hans fótur er skjótur.

Nú fljúgum við léttir um loftin blá
Hve landið er fagurt og margt að sjá
Hann viljugur ber mig á baki sér
Við Brynhildur förum hvar enginn fer.

Ríða rokka, róta, reiða
Líða, lokka, ljóta leiða
Bíða, brokka, blóta breiða
Skríða, skokka, skjóta skeiða.

Skeiða skjóta, skokka, skríða
Breiða blóta, brokka, bíða
Leiða ljóta, lokka, líða
Reiða, róta, rokka, ríða.

Ríða um slóða og róta hvern metra
Líða með góðum, hið ljóta skal betra
Bíða uns slotrar og blóta við eldinn
Skríða í hnakk fararskjóta á kveldin.

Skeiða á klárnum og skokka um heima
Breiða út faðminn og brokka og dreyma
Leiða þá sáru og lokka svo fjendur
Reiða loks stúlku og rokka um lendur.